ಒಂದು ಕೈ ಹಿಡಿದ ಕನಸು – ಶಿಕ್ಷಕ

ಗುರುಬ್ರಹ್ಮ ಗುರುವಿಷ್ಣು ಗುರುದೇವೋ ಮಹೇಶ್ವರಃ ।
ಗುರುಃ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಪರಬ್ರಹ್ಮ ತಸ್ಮೈ ಶ್ರೀಗುರುವೇ ನಮಃ ॥

ಪ್ರಾಚೀನ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಗುರುಸ್ವರೂಪದ ಈ ಮಂಗಳಶ್ಲೋಕವನ್ನು ಪಠಿಸಿ, ಶಿಕ್ಷಕರಿಗೆ ದೇವರ ಸ್ಥಾನ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರು ನೀಡಿದ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ, ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಶ್ರದ್ಧೆ, ಇಂದಿಗೂ ದೀಪಸ್ತಂಭದಂತೆ ಪೀಳಿಗೆಯ ಪಯಣಕ್ಕೆ ದಾರಿ ತೋರಿಸುತ್ತಿವೆ.

ಗುರು–ಶಿಷ್ಯ ಸಂಬಂಧವು ಹಾಲು ಮತ್ತು ಜೇನಿನ ಮಿಶ್ರಣದಂತಿತ್ತು—ಸ್ವಚ್ಛ, ಮಧುರ, ಪೋಷಕ. ಶಿಕ್ಷಕರು ಕೇವಲ ಪಾಠ ಹೇಳುವವರಲ್ಲ; ಅವರು ಬದುಕಿನ ಅರ್ಥವನ್ನು ಕಲಿಸುವ ಜೀವಂತ ಪಾಠಪುಸ್ತಕಗಳು. “ತಾಯಿ ಜೀವ ನೀಡಿದರೆ, ಶಿಕ್ಷಕರು ಜೀವನದ ದಿಕ್ಕು ನೀಡುತ್ತಾರೆ” ಎಂಬ ಮಾತು ನೂರಕ್ಕೆ ನೂರು ಸತ್ಯ.

ಅಕ್ಷರದ ಬೆಳಕನ್ನು ಮೊಟ್ಟಮೊದಲು ಬಿತ್ತುವವರು ಶಿಕ್ಷಕರು. ತಮ್ಮ ಶ್ರದ್ಧೆಯ ಬೀಜಕ್ಕೆ ತಾಳ್ಮೆಯ ನೀರನ್ನೆರೆಯುತ್ತಾ, ಮಕ್ಕಳ ಮನದ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಭವಿಷ್ಯದ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯುವ ಶಿಲ್ಪಿಗಳು. ಅವರು ಮಕ್ಕಳ ಮನಸ್ಸುಗಳಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆಯ ಬೀಜ ಬಿತ್ತುತ್ತಾರೆ, ಕನಸು ಕಾಣಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತೆ ಕೈಹಿಡಿದು ಬದುಕಿನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಶಿಕ್ಷಕರ ಪ್ರಭಾವವಿಲ್ಲದೆ ಯಾವ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯೂ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗದು. ಅವರು ನಮ್ಮ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ತಿದ್ದುತ್ತಾ, ಸತ್ಮಾರ್ಗದತ್ತ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಾರೆ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಅಜ್ಞಾನ ಎಂಬ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿಹೋಗದಂತೆ, ಜ್ಞಾನದ ಸೂರ್ಯೋದಯವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಶಿಕ್ಷಕರು ದೇಶದ ನಿಜವಾದ ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಶಿಲ್ಪಿಗಳು. ಮಹಾನ್ ವಿದ್ವಾಂಸರು, ಪ್ರೇರಣಾದಾಯಕ ನಾಯಕರು, ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು, ಕವಿಗಳು—ಇವರೆಲ್ಲರ ಬೆನ್ನಿನ ಹಿಂದೆ ನಿಂತಿರುವ ಮೌನಶಕ್ತಿ ಶಿಕ್ಷಕರದ್ದೇ. ಅವರ ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಸೇವೆಯನ್ನು ಪದಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ವರ್ಣಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ಒಂದು ಮಾತು ಮಾತ್ರ ನಿಸ್ಸಂಶಯವಾಗಿ ಹೇಳಬಹುದು—“ಶಿಕ್ಷಕರು Nation Builders.” ಅವರು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ನಾಳೆಯ ಭಾರತವನ್ನೇ ಕಟ್ಟುವವರು.

ಹೀಗಾಗಿ,   

               ಪ್ರತಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನದ ಜ್ಯೋತಿ ಯನ್ನು ಹಚ್ಚುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಶಿಕ್ಷಕರಿಗೆ ಹೃತ್ಪೂರ್ವಕ ಪ್ರಣಾಮಗಳು.
ಗುರು ಎಂಬ ಕಲ್ಪವೃಕ್ಷವ ನೆನೆಯುವುದು—ನವಚೇತನದ ಆರಂಭ.
ಅವರು ಕೈಹಿಡಿದ ಕನಸು—ನಾಳೆಯ ವಾಸ್ತವ!